روزهاي غرور و افتخار

دوستان سلام. دوباره روزهاي افتخار آفريني ورزشكاراي عزيزمون شروع شد. چه ذوقي مي كنم من اين روزا از شنيدن خبر پيروزي وكسب مدال ورزشكارامون و همين طور قند تو دلم آب ميشه از اين همه غرور و افتخار. امروز محسن محمد سيفي درست مثل 4 سال پيش يعني مسابقات آسيايي گوآنگژو تو رشته ي ووشو مدال طلا گرفت. من كه هيچ وقت صحنه مدال گرفتنشو فراموش نمي كنم وقتي كه روي سكو ايستاده بود وسرود مليمون پخش ميشد اون در حال اشك ريختن بود خيلي سعي مي كرد خودشو كنترل كنه اما نميتونست. واي كه چه صحنه ي قشنگي بود! امسال هم دوباره افتخارآفريني كرد واقعا دمش گرم و خداوند بهش سلامتي بده. من منتظر بودم كه ببينم امسال هم اون موفقيت تكرار ميشه كه شكر خدا شد با اين تفاوت كه مثل دوره ي گذشته روي سكو گريه نكرد. كاملا معلوم بود كه نسبت به چهار سال قبل پخته ترشده. اون موقع سنش كمتر بود اول راه بود اين پيروزي خيلي براش بزرگ بود برا همين نمي تونست احساساتشو نشون نده. به هر حال خيلي براش خوشحالم. موقع ديدن يا شنيدن خبر پيروزي ورزشكارامون علاوه بر اينكه پرم از حس شادي وغرورو افتخار،يه حس ديگه هم بهم دست ميده، حس شرمندگي از خودم، اينكه كاش من هم يكي از اون ورزشكارا بودم كه باعث بالا رفتن پرچم كشورشون ميشن تو دنيا و باعث غرور يك ملت ميشن نه فقط خودشون و خونواده هاشون. كه البته اين كاريك اراده وهمت والايي مي خواد كه من در خودم نمي بينم يا شايد خيلي سخت مي بينم اين كارو، وگرنه كه اگه بخوام حتما ميشه. همه چيز به خواستن و نخواستن خودمون بستگي داره. البته از ايني كه هستم  شرمنده نيستم فقط ميگم كاش من هم بتونم در هر رشته وپست و مقامي كه هستم باعث افتخار كشورم باشم. 

هنوز روزهاي خوش و مدالهاي خوشرنگ زيادي در راهه كه كم كم داره شروع ميشه. تو رشته هاي كشتي، تكواندو، وزنه برداري و به اميد خدا واليبال وبقيه ورزشهاي گروهي. از صميم قلبم براي تك تكشون آرزوي موفقيت و سربلندي مي كنم و از تك تكشون سپاسگزارم كه مدام باعث خوشحالي وعزت و افتخار ما ميشن . 

تيم ملي واليبالمون هم كه حسابي گل كرد. من كه عاشق واليبال شدم به نظرم خيلي ورزش شيك و با حاليه. البته هر بار كه خودم تو حياط با بچه هاي داداشم بازي مي كنيم چون عادت ندارم و دستم حسابي درد مي گيره  و ناخوناي بلندمم ممكنه بشكنه خيلي مشتاق بازي كردنش نيستم و اگه بخوايم بازي كنيم ترجيح ميدم با توپ پلاستيكي بازي كنيم. ولي با اين بازيهاي دلچسبي كه بچه ها به نمايش گذاشتند از اين به بعد بطور جدي پيگير ديدن مسابقات تيم ملي هستم. اميدوارم كه تو بازيهاي آسيايي موفقيتهاشونو تكرار كنند وبر قله ي آسيا بايستند كه حقيقتا شايستگيشو دارند . من كه بهشون اعتماد و ايمان دارم . اي كاش مي تونستم به فوتبالمون هم همين قدر اعتماد داشته باشم. اين روزها خبرها وبازيهاي تيم فوتبالمونو با بيم و اميد دنبال مي كنم. اميدوارم اين آقاي كي روش مثل ولاسكو و كواچ بتونه بچه هارو با هم متحد كنه وشاهد اتفاقات خوبي تو تيم ملي فوتبال باشيم. با اميد به اون روز.