جام جهانی

دوستان سلام. به وبلاگ من خوش اومدین.

جام جهانی هم با همه ی جذابیتهاش داره به آخر میرسه. امیدوارم آرژانتین قهرمان بشه. ولی من همش دلم برای دوره های گذشته یعنی جام جهانی سالهای 98، 2002 و 2006 تنگ میشه چون تو اون دوره ها همه ی تیم ها پر از ستاره های معروف و دوست داشتنی بودند اما الان تو هر تیم یک یا دو ستاره بیشتر نیست. نمونش تیم ملی خودمون که تک تک بازیکنا برای خودشون یه ستاره بودند و من به همشون اعتماد و ایمان داشتم. چقدر جای اون ستاره ها الان تو تیم ملی خالیه مثل: عقاب آسیا، دایی سرطلایی، غزال تیزپای فرز و دوست داشتنی، آقای جادوگر، موشک هامبورگ وبقیه ستاره ها که لقبهاشونو نمیدونم. فقط میتونم بگم یادشون بخیر.

خیلی دلم برای برزیل سوخت که اونجوری تحقیر شد. بیچاره هوادارا و مردم برزیل. من خیلی طرفدارش نیستم فقط اون سالهایی که ستاره هایی مثل رونالدو، رونالدینیوی با مزه وتکنیکی، روبرتو کارلوس، روماریو، کاکا و... تو تیم برزیل بودند دوستش داشتم اما الان زیاد خوشم نمیاد ولی حقش نبود اینجوری شکست بخوره. واقعا موندم که چرا برزیل با اون عظمت و آوازش اینطوری بازی میکرد؟ خیلی دلم می خواد نظر کارشناسا رو در مورد علت این شکست وبازی بد رو بدونم. والبته از این که تیمهای خوبی مثل کلمبیا، مکزیک،ایتالیا، پرتغال، اروگوئه والبته ایران حذف شدند خیلی ناراحت شدم. خب دیگه کاریش نمیشه کرد جام جهانی این بدی رو هم داره که باید شاهد حذف بهترینها وشایسته ها باشی. ولی خب همین چیزاست که جام جهانی رو جذاب و هیجان انگیز می کنه.